მე ვარ თამუნა ბალიანი. დავიბადე და გავიზარდე თეთრიწყაროს (ქვემო ქართლში) მუნიციპალიტეტში. აქ დავამთავრე სკოლა, სადაც ერთად ვსწავლობდით სომხები, ქართველები, რუსები და აზერბაიჯანელები - ისე, რომ ამ მრავალფეროვან გარემოში არასდროს გვქონია კონფლიქტი რელიგიური თუ ეთნიკური განსხვავების გამო.

სკოლის დამთავრების შემდეგ (2014 წელს) გავეშურე უნივერსიტეტში სასწავლებლად. არც მაშინ ვთვლიდი და არც ახლა ვფიქრობ, რომ „უმაღლესი" განათლების მიღება აუცილებელი ეტაპია ყველა ახალგაზრდისთვის. უბრალოდ, არ ვიცოდი სხვა რა შეიძლებოდა გამეკეთებინა, მით უმეტეს თეთრიწყაროში რომ დავრჩენილიყავი.

უნივერსიტეტის დამთავრების შემდეგ დავბრუნდი მშობლიურ მხარეში იმ იმედით, რომ აქაურობას სულ მცირე სარგებელს მაინც მოვუტანდი. იმიტომ, რომ მჯერა - ზღვაში თითოეულ წვეთს აქვს მნიშვნელობა.

როდესაც პატარები ვიყავით, სკოლისა და ხელოვნების სკოლის გარდა არ გვქონდა ადგილი, რომელიც ხელს შეუწყობდა ჩვენს განვითარებას. არაფორმალურ განათლება ხომ გაგონილიც არ გვქონდა.

ამიტომ, რამდენიმე ადგილობრივმა ახალგაზრდამ გადაწყვიტა ამ სიტუაციის გამოსწორება. ცენტრის ოფიციალურ დაფუძნებამდე საერთო იდეის ირგვლივ შეიკრიბნენ და მოხალისეობრივად სხვადასხვა ღონისძიებებს გეგმავდნენ. ასევე, იკვლევდნენ გზას იმისათვის, რომ ორგანიზაციის მეშვეობით უფრო მეტი სასარგებლო საქმე გაეკეთებინათ.

ასე, 2016 წელს დააფუძნეს თეთრიწყაროს ახალგაზრდული ცენტრი - ორგანიზაცია, რომელიც ორიენტირებულია მოსახლეობის განვითარების ხელშეწყობაზე.

პირველი ორი წელი, სანამ ცენტრს არ ჰქონდა შენობა, პროექტები ხორციელდებოდა სხვადასხვა სოფელში ღონისძიებების ჩატარებით: დასუფთავების და გამწვანების აქციებით, ტრენინგებითა და ბანაკებით.

ორგანიზაციამ ასე მოიპოვა, როგორც მოსახლეობის, ასევე, მუნიციპალიტეტის მერიის ნდობაც, რის შემდეგაც, დიდი წვალების შედეგად, უზურფრუქტით გადმოგვეცა შენობა, სადაც ახლა ვმუშაობთ.

მე გუნდს 2018 წელს შევუერთდი და, ოფიციალურად, არაფორმალური განათლების მიმართულების კოორდინატორი ვარ, თუმცა გუნდში ყველა ყველაფერს ვაკეთებთ, ოღონდ საქმე გაკეთდეს.

ჩემი როლის ფარგლებში მშვიდობის კორპუსის მოხალისესთან ერთად (რომელიც 6 თვე გვყავდა აქ) შევქმენით ინგლისური ენის კლუბი, რომლის მიზანიც არის ინგლისურად საუბარი და სასაუბრო ინგლისურის გაუმჯობესება. აქ არავინაა მასწავლებელი, ერთად ვსწავლობთ და ვიხვეწებით - მაშინაც კი, როცა ამერიკელი მოხალისე აღარ გვყავს.

ასევე, მე და მალიამ (მოხალისემ) დავიწყეთ ყოვლთვიური კულტურული ღონისძიებების ჩატარება, იმისათვის, რომ გავცნობოდით სხვადასხვა ქვეყნის ტრადიციებს. სამწუხაროდ, ამ ეტაპზე ღონისძიებები შეჩერებული გვაქვს.

მგონია, რომ ქართულ ხელოვნებას ახალგაზრდები ნაკლებად ვიცნობთ და სწორედ ამიტომ, ორგანიზაციაში შევქმენით ქართული კინოს კლუბი. ყოველკვირეულად, ფილმების ყურების შემდეგ (რაშიც, ძირითადად, სკოლის მოსწავლეები ერთვებოდნენ) გქვონდა განხილვები და შინაარსის გარჩევები. რის მეშვეობითაც ბავშვები არა მხოლოდ ფილმს ეცნობოდნენ, არამედ მოსმენასა და საკუთარი აზრის გამოხატვასაც სწავლობდნენ.

სანამ პანდემია შემოგვიტევდა, ვმასპინძლობდით საინტერესო სტუმრებს, რომლებიც გვიზიარებდნენ თავიანთ ცოდნასა და გამოცდილებას სხვადასხვა საკითხების გარშემო. საჭიროებებიდან გამომდინარე, ჩამიტარებია ტრენინგები და რაც მე ყველაზე ძალიან მიყვარს, მხარი დამიჭერია ადგილობრივი ახალგაზრდებისთვის მათი ინიციატივების განსახორციელებაში.

ზემოთ ჩამოთვლილი ის მცირედი საქმიანობაა, რომელშიც მე ვარ ჩართული. ორგანიზაციაში კიდევ უამრავი სასარგებლო საქმე კეთდება ახალგაზრდული ცენტრის გუნდის სხვა წევრების მიერ.

ორგანიზაციის საქმიანობა მთლიანად დგას გარემოსა და ადამიანებზე ზრუნვაზე. სწორედ ამას გამოვარჩევდი მე. ეს გვაძლევს მოტივაციას და ძალას, რომ ვაკეთოთ საქმე უანგაროდ, რადგანაც ცენტრი არსებობს მოხალისეობრივი საქმიანობის დამსახურებით.

შეიძლება ბანალური იყოს, მაგრამ ყველაზე დიდი პრობლემა, რომელსაც აქ ვხედავ, არის მოსახლეობის, განსაკუთრებით კი ახალგაზრდების გადინება, რაც გამოწვეულია სამუშაო ადგილების სიმცირით, სასწავლებლების არ არსებობით და ა.შ.

სამწუხაროდ, დამამთავრებელი კლასების მოსწავლეებისგან ხშირად ისმის ფრაზა: „აბა, აქ რა ვაკეთო?!" რა თქმა უნდა, ვერავის ვერაფერს დავაბრალებ და მოვთხოვ, რადგანაც მესმის მათი. ამიტომ, ახალგაზრდების აქ შენარჩუნება/დაბრუნება მგონია დიდი გამოწვევა.

სხვა გამოწვევა, რომელიც გვაქვს, არის ტურისტული პოტენციალის განვითარება. მუნიციპალიტეტი კულტურული და ბუნებრივი ძეგლების სიმდიდრით გამოირჩევა, თუმცა, ვთვლი, რომ ამას სათანადოდ ვერ ვიყენებთ.

ვფიქრობ, ყველაზე დიდი გამოწვევა ჯერ წინ გვაქვს. რადგანაც, მუნიციპალიტეტში შემოდის ოქროს მომპოვებელი კომპანია RMG Gold-ი და ჩვენ ვიცით, რა ცუდი გავლენა აქვს ამ საქმიანობას ადამიანისა და ბუნების ჯანმრთელობისთვის.

გვინდა უფრო მეტ ბავშვს/ახალგაზრდას/ზრდასრულს მივწვდეთ და ერთად ვიმუშავოთ ჩვენი საჭიროებების დასაკმაყოფილებლად.